అక్షర ధార (దీర్ఘ కవిత )

దారి తప్పిన ప్రార్థనకు 

పూజారిని కాలేను 

కష్టపడే పూజకు 

భక్తుడిని కాలేను 

ఇష్టపడే భక్తుడికి 

దైవాన్ని కాలేను 

కరుణించలేని  దైవానికి 

మనిషిగా  కనబడలేను 

మనసులేని మనిషికి 

జీవితాన్ని అందివ్వలేను 

ఏడవకు ఏడవకు 

నా చిట్టి తల్లీ ! 

ఇకపై 

నీ ఏడిచే రోజులన్నీ 

ఎదిరించే రోజులుగా మార్చుకో 

ఓ బంగారు చెల్లీ ! 

అబద్ధాల బంధాలతో 

నిత్యం మనసు 

ముక్కలవుతునే ఉంది 

అది చాలక 

మనిషిని కూడా 

ముక్కలు చేస్తున్నావా స్వామీ?

అందరు పోతే 

నిన్ను పూజించే వారు ఎవరుంటారు?

అందుకే నన్నుంచు.. 

బేలతనం 

ఆకాశమంత మనసు తనం 

భూదేవంత స్వచ్చందం 

ఆ నవ్వుల్లో ఏ  మంటలు లేవు 

ఆనందపు అంచులు తప్ప!

నడుమ ఉన్న ఆ మంట 

తమనేమి చేయగలదనే నిశ్చింత 

చింతలేని ఆ చిన్నతనం చూసి 

చిన్నబోయింది కదా 

ఆ మంటల రోషమంతా !

ఎండిన కొమ్మకు గ్రీష్మంలో 

ఎండ అంటుక్కున్నట్లుంది దారిద్ర్యం 

పాట మధ్యలో 

గొంతు నొక్కినట్లుంది ఆకలి

దారిన పోయే వ్యక్తి 

విసుగుతో విసిరేసిన జీవితం నాది 

గెలిచినా, ఓడినా మిగిలిన 

క్షణాలు కొన్నే...

అవి నీ గుప్పిట బంధించిన 

హస్తరేఖలే అన్నీ.

స్మ్రుతి బింబాలు 

నిత్యం జ్ఞప్తికి వస్తున్నా 

ఈనాటి వరకు నా ముఖం నిజ వర్ణం ఎరుగదు 

నా మస్తిష్కం నిశ్సబ్దం ఎరుగదు 

ఎంత రాసినా 

కాగితంపై ఒకవైపు 

రోజువారీ అవసరాల పట్టీ

ఏరోజుకారోజు 

జీవితం మూడు గీతాల్లోని బొమ్మ!